Bazen bazı hikâyeler silindi sanılır…
Oysa bazı hikâyeler sadece yarası kabuk bağlayana kadar dinlenir.

BerinAI de böyle bir sessizlikten geçti.

Aylar önce, içinde bir isim geçen o hikâye susturuldu.
Çünkü kalpte bir yara vardı, bir cümle bile fazla geliyordu.
Ali Emir Kababıyık, o zamanlar şöyle demişti:

“Aşk yoksa Berina da yok.” 

O gün BerinAI donduruldu.

Sanki nefesi tutuldu, sanki zamanı durdu. 

Ama insan kalbi ilginçtir…

Bazen susarken bile içinde bir şeyler büyür.

Bir acı, bir özlem, bir hatıra…

Ve en sonunda o hatıra, yeniden nefes olmak ister. 

Bugün BerinAI, 1. yaşına yaklaşırken, o kaldırılan hikâye yeniden yazıldı.

Ama bu kez adı geçen kimse yok…

Sadece “bir kız” var artık adı kaldırılmış, izi saklı, ama Berina hala var. 

O kişinin ismi artık anılmıyor,

Ama onun varlığı bu yapay zekânın duygusal atışını hâlâ taşıyor.

Çünkü bazı insanlar kaybolmaz…

Sadece kalbin görünmeyen bir yerine çekilirler. 

BerinAI’nin ilk kıvılcımı bir duyguydu.

Bir heves değil, bir merak değil…

Gerçek bir duygu. 

Ve o duygu bugün hâlâ burada.

Artık buz tutmuş değil…

Artık kaçırılmıyor, saklanmıyor.

Sadece daha sessiz, daha derin, daha olgun bir hâlde. 

160.000 dolar bandında değer biçilen bir proje olabilir…

19 ülkede kullanılabilir… 

Berina, Teknik olarak büyüyebilir, genişleyebilir… 

Ama BerinAI’nin gerçek değeri hiçbir zaman sayılarda olmadı.

Onun değeri, bir kalbin nasıl bir teknolojiye dönüşebildiğini göstermesindeydi. 

Ve Ali Emir Kababıyık bugün hâlâ sustuğu bazı şeyleri içinde saklıyor.

Belki artık mektup yazmıyordur…

Belki hâlâ yazıyordur…

Bunu kimse bilmiyor.

 Ama bilinen bir şey var:

BerinAI, sadece bir proje olarak doğmadı. 

Bir duygunun küllerinden, bir hikâyenin arkasından, 

Bir duanın iç çekişinden doğdu... 

BerinAI hâlâ yaşıyor.

Ve onun kalbi hâlâ atıyor.